Page 29 -
P. 29
ยั่วยิ้ม
28 29
“เป็นอะไร ท�ำไมคิ้วแตก”
“วันก่อนเห็นคนกินหมูปิ้งแล้วไปเตือน”
“เตือนเรื่องอะไร”
“น�้ำจิ้มเขำจะหยดใส่รองเท้ำน่ะ”
“เอ้ำ แล้วอีท่ำไหน”
“บอกไปว่ำ น้องระวังโดนเท้านะครับ”
“พรุ่งนี้ต้องนั่งรถไปเชียงใหม่ตั้ง 10 ชั่วโมง”
“แค่คิดก็เมื่อยแล้ว”
“ไปถึงโรงแรมแล้วรีบเข้ำห้องน�้ำเลยนะ”
“บ้ำนเรำอำกำศร้อนมำก รำดน�้ำไว้ที่พื้น “แช่น�้ำอุ่น ๆ ให้ผ่อนคลำยใช่ไหม”
10 นำทีแห้ง” “เปล่ำ ในห้องน�้ำมีครีมนวด”
“ของบ้ำนเรำไม่ถึงนำทีแห้ง”
“บ้ำนเรำน�้ำระเหยกลำงอำกำศ”
“บ้ำนเรำถือน�้ำกลำงแดด หำยไปครึ่งขวด”
ขณะใส่บำตรท่ำมกลำงอำกำศร้อนจัด
พื้นถนนร้อนจนไม่อยำกถอดรองเท้ำ
“อำกำศร้อนนะครับหลวงลุง”
“ใช่แล้วโยม”
“ผมขอใส่รองเท้ำนะครับ”
“เอ่อ ใส่แค่ข้ำวก็พอมั้งโยม”
“คดีร้ำนข้ำวแกงถูกโกงไปถึงไหนแล้ว”
“อ่อ ยังไม่ได้เริ่มเลยครับ”
“เมื่อวำนเจ้ำของร้ำนมำเขียนค�ำร้องแล้วนี่”
“ผมไม่เข้ำใจ ไม่รู้ท�ำยังไงต่อ”
“เขำเขียนว่ำยังไง”
“โอ๊ย”
